Ne buðday sapýndan yaptýðým yel deðirmeni var elimde Ne de bakkaldan aldýðým kirli boyalý þekerlerim var cebimde Bir fýrtýnada kopmuþtu hatýrlýyorum Babamýn yaptýðý uçurtmanýn ipi Batan çakýrdikeni acýtmýyor artýk ayaðýmý Çekmiyor Kovalamýyor eskisi gibi Sapan taþýyla camýný kýrdýðým Komþumuz kulaðýmý.
Ak dumanlý kara trenler Geçmiyor artýk bu istasyondan Uðramýyor göçmen kuþlar Kar beyaz bulutlar seyretmiyor Eskisi gibi yeryüzünü Baþýmý okþayan öðretmenimizde gitti aramýzdan, Güvencinler yuva yapmýþ beyaz badanalý okulumuz damýna, Nedense bu mevsim, Ebabil kuþlarý yüksekten uçuyor akþamüzerleri.
Anlattýðý gurbet hikâyeleri ile birlikte gömüldü Muhacir ninem mezarýna Artýk korkmuyorum Eskisi gibi; Ölümden, gurbetten, yoksulluðumdan Bir ben kaldým biliyorum Bir ben kaldým sýrça yüreðimde çocukluðumdan.
Birecik – 22 Haziran 1996
Yüksel Erentürk YILMAZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Erentürk YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.