Yağmur Damlasının Öyküsü

Saðanak halinde düþtüm yeryüzüne,
Gökyüzünün evladýyken henüz,
Doymamýþken bembeyaz bulutlar arasýnda uyumaya,
Doymamýþken maviliðimin güneþle olan dansýna,
Çamurun ve soðuðun içine düþtüm,
Gökyüzünün gözünden,
Saðanak halinde bir yaðmurla.

Gözyaþlarýna karýþtým ilkin,
Okyanus sularý gibi tuzlu,
Okyanus sularý kadar fazla,
Okyanus sularý kadar hýrçýn gözyaþlarýna.
Toprak bu kadar mý susamýþtýr yaðmura,
Aðaçlar bu kadar mý hasrettir bir damla suya?
Düþtüm yanaklarýndan insanlarýn,
Düþtüm topraða ve aðaca,
Düþtüm en kurak iklimin,
En onulmaz yangýnýna.

Düþtüm diye üzülmüþtüm,
Gökyüzündeki evimden,
Yeryüzündeki karmaþanýn içine.
Huzurun kollarýndan,
Kavganýn, savaþýn ve çamurun içine.
Sonra can oldum topraða,
Can oldum aðaca ve yapraklara,
Can oldum türlü türlü hayvana,
Can oldum gözyaþý akýtan insana
Ve anladým ki düþmeliymiþim,
Gelmeliymiþim yeryüzüne,
Saðanak halinde bir yaðmurla.

Aðýr mesaisindeyken hayat kavgasýnýn,
Kavganýn, savaþýn ve karmaþanýn,
Hýrçýn dalgalarýn,
Geçit vermez yüksek daðlarýn,
Göllerin, nehirlerin ve akarsularýn,
Can veren telaþýndayken
Ve tam da unutmuþken gökyüzündeki evimi,
Buram buram yükseldim tekrar gökyüzündeki evime.
Bembeyaz bulutlar ve masmavi gökyüzü,
Beni beklerlerken güneþ tuttu ellerimden.
Ama sevinemedim döndüðüm için.
Çünkü aklým kaldý yeryüzünde,
Çünkü gönlüm kaldý,
Yükselsem de gökyüzüne buram buram,
Aslýnda ben yeryüzünde kaldým.

Sosyal Medyada Paylaşın: