Aralıkta Bir Kahır

Sis çökmüþtü tüm þehre,
Sokak lambalarý titriyordu.
Otomobil gürültüleri köpek havlamalarýna karýþýyordu.
Sýcak evlerin ýlýk bacalarýndan,
Kül rengi dumanlar yükseliyordu gökyüzüne.
Aylardan aralýktý,
Sokaklar sessiz,
Caddeler ýssýzdý.
Polis arabalarý geziniyordu yalnýz sokaklarda.
Aralýk ayý acýklýydý.
Paslý demir tadý yayýlýyordu gönüllere.
Sanki yalnýzlýk tüm þehri kuþatmýþtý.
Yýldýzlar ve ay görünmüyordu,
Gökyüzü karanlýktý.
Sanki þehir can çekiþiyordu.

Sessizliði býçak gibi kesen bir çýðlýktý,
Her çýðlýk gibi gökyüzüne uzanmak isterken kayboldu.
Bir sokaðýn kirli ve soðuk kaldýrým taþlarýna,
Sýcak ve kýpkýrmýzý kan yayýlmaya baþladý sonra.
Yayýlan kanýn buharýný izledi sahibi.
Nefes almakta zorlanýyordu.
Gözleri yaþlýydý, aðlamaya çalýþýyordu.
Tüm bedenine yayýlýyordu kaldýrýmýn soðuðu,
Sokak lambalarý kararýyordu.
Sonra son nefesini savurdu gökyüzüne.
Gözleri kapanmýþtý.
Sonra þehir sanki hiçbir þey olmamýþ gibi,
Eski çekilmez halini almýþtý.

Ertesi sabah çöpçüler buldular merhumeyi,
Bedeni kaskatý kesilmiþti,
Kaldýrým taþlarýna yayýlan kaný siyaha dönmüþtü.
Saçý baþý darmadaðýnýktý.
Ayakkabýsýnýn birisi çýkmýþ,
Diðerinin topuðu kýrýlmýþtý.
Þehir yaþlý bir verem hastasý gibi öksürüyordu.
Polis sirenleri yankýlanýyordu sokaklarda.

Sahne adý Mehtap,
Gerçek adý Fatma’ydý.
Yirmi yaþýnda bir kadýn,
Kötü yola düþmüþ besbelli.
Bir tane çocuðu vardý,
Çocuðunu yetimhane aldý.
On yedi yaþýnda kaçmýþtý köyünden,
On sekizinde düþmüþtü pavyona,
On dokuzunda çocuðu olmuþtu
Ve yirmisinde öldü.
Cesedi,
Hayatý kadar kirli bir sokakta bulundu.
Ana haber bültenlerinde bahsedilmedi kendisinden,
Gazetelerde birkaç satýr yazý oldu.
Aralýk ayý devam etti sonra.
Ýnsanlar iþlerinden evlerine döndüler o günün akþamý,
Sokak lambalarý titreyerek yanmaya,
Köpekler havlama devam ettiler.
Sýcak evlerin ýlýk bacalarýndan,
Kül rengi dumanlar yükseldi gökyüzüne.
Polis arabalarý baþladý ýssýz sokaklardaki devriyelerine.
Yýldýzlar ve ay görünmüyordu,
Gökyüzü yine karanlýktý.
Þehir yine can çekiþiyordu dünkü gibi.
Her þey dünkü gibiydi.
Sanki Fatma hiç ölmemiþ,
Sanki Fatma hiç yaþamamýþtý.
Fatma’nýn kararmýþ kaný kaldý kirli kaldýrým taþlarýnda.
Bir de kýzý yetimhanede.
Daha bir yaþýnda…

Küçük bir kýz çocuðu,
Geziniyor yemyeþil kýrlarda.
Ellerinde demet demet çiçek,
Gülümsüyor çocukça.
Yanýna yaklaþtým,
Adýný fýsýldadý;
Fatma’ydý.




Sosyal Medyada Paylaşın: