Ve
Demokrasi Neylesin…
Demokrasi hoþ amma, baþtan baþlayýp balýk,
Yarýya dek koktuysa demokrasi neylesin…
Yalan-dolana kanýp þuursuz kalabalýk,
Þerre ýþýk yaktýysa demokrasi neylesin…
Mühürlenmiþ bir sandýk, bir pusula, bir mühür,
Neye yarar deðilse, mühür basan eller hür.
Partizanlýk denilen panzehirsiz bir zehir,
Aklý kalpten söktüyse demokrasi neylesin…
Kamusal güç hükmeder avantanýn yönüne,
Kimi mala-mülke aç, kimi þöhrete-üne.
Haksýz çýkar umanlar hakikatin önüne,
Siyah perde çektiyse demokrasi neylesin…
Kelime oyunuyla bir doðru çýkar bine,
Göze batsa da eðri, zerre görünmez yine.
Yazar-çizer takýmý vatandaþýn kalbine,
Fitne-fesat soktuysa demokrasi neylesin…
Siyasetçi kurt gibi, yurttaþ uysal bir koyun,
Bin bir türlü hileyle rengi deðiþir oyun.
Allah’tan korkmayanlar seçimlere bir oyun,
Mantýðýyla baktýysa demokrasi neylesin…
Öyle inat bir kir ki, gelmez suya-sabuna,
Denizler bile yetmez deterjan olsa buna.
Seçmen üç-beþ kuruþa, ya da bir çuval una,
El açýp, bel büktüyse demokrasi neylesin…
Ne kadar çok olsa da nefsine kapýlanlar,
Az sayýlmaz yine de hakikati bilenler.
Lakin bin bir ümitle kollanýp-seçilenler,
Üst üste kof çýktýysa demokrasi neylesin…
Sarmýþsa yürekleri nefsin ihtiras aðý,
Ýnmez dilden yüreðe dinin hükmü-yasaðý.
Entrika ikliminde yeþeren “seçim” baðý,
“Ham meyveler” döktüyse demokrasi neylesin…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.