DURUP GÜNÜN KIZILLIĞINDA SEYREDİYORUM SENİ
Durup günün kýzýllýðýnda seyrediyorum seni,
Karanlýk seslerinde þehrin boðuluyorum,
Her geçen gün artýyor söylenmemiþ sözlerim,
Nedir bu kadar içime iþleyen...
Henüz bilmiyorum...
Korkup uzaklaþýyorum hayallerimden,
Ama sen olduðun yerde duruyorsun,
Ne kadar uçurum var sa ,durmuþ önüme,
Ne kadar asi gece var sa,hep yanýbaþýmda...
Ve her geceden sabaha...Ayný telaþ,ayný sevda...
Durup günün kýzýllýðýnda seyrediyorum seni,
Yoksun sesinden bu þehir,yoruluyorum...
Bir ölüm fazlam var hayattan,
Büyüdükçe hasretin içimde,artar düþmanlýðým zamana...
Ben, yine tükeniyorum...
Biten hen gün beni yanlýzlýða,
Doðan her güneþ seni bensizliðe,
Biraz daha alýþtýrmakta...
Böyle yaþamak bil ki kabil olmamakta...
Durup günün kýzýllýðýnda seyrediyorum seni,
Her damla kaným düþüyor saçlarýna,
Hicran da yapýþsa bilki yakama...
Elde deðil...Seni seviyorum...
......2008.....disezison.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.