‘’ insanýn düþlerini öldürmek bir soykýrýmdýr ‘’
Hasreti isa
yürek yanmadan önce
koca bir daldý
rüzgâr eser
o susardý
suskunluklar nasýl yazýlýr yüreðe
iþte o an karanlýk boþlukta kalýr
her istasyonda durmaz aþk ekspresi
sevgi bulanýk sularda
yýkýlýr merdivenler
inilmez dibe
insan her mevsim yaya kalýr
çýðlýklarýna dikenler batýrdýðým gece
düþerdim
gurbetine
bir insanýn ömrü
kaç adým eder dediðimde
durdu yelkovan
gün kanamaya baþladý ellerimde
oysa acýdan yontmuþtum seni
avuçlarýmda yanýk izleri
bir kýyýdan açýldým
kapýna geldim iþte
denizde buluþan yaðmurlar gibi
içinde avut
dýþýna taþýrma beni
herkes ikinci rüyalarýný uyuturken
öksüz bir düþ büyütüyorum
göðüslerinde
daðlara tüfeklerle girdiler
önce kardelenleri vurdular
sonra ceylanlarý
gelinleri
aðýtlar yarýnlarý getirir mi geri
içinde alev alev yanarken kitaplar
gölgeler üþüyor
bir bir devriliyor fotoðraflar
sahi
umudu kundaklayan kimdi çocuklar
urganlarla barýþýk yaþýyor boynum
uçurumlarý sürükledim yangýnlara
unuttum saçaklarýný ömrümün
kendi etini diþlerken gördüm bir çocuðu sabah ayazlarýnda
bilincim boðuldu sularýnda
ölüme sürgün gidiyor ayrýlýklar
daldým hayata
‘’ varlýðýn bu topraklara aðýr geliyor ‘’ dedi bir yasa
ölmeyi bu yüzden ödül saydým biraz da
bu þiir sana
ey sevgi duraðýnda solan buluþma
geri vermez rengini hiçbir gölge
kapanýr yüzündeki yara
sevgilim
vurulduðun yerde çiçek açana kadar
yýkýlma
Ýsa Ýnan
on ocak / bakalým bu gece açlýktan hangi çocuk ölecek...