bir insanýn alçaldýðýný görmeniz için o kadar yükseklere çýkmanýza gerek yok Hasreti isa
..............................ulaþ/ýlm/azlýðým’a
aþk yýkýk kalbimin üstüne kurulmuþ bir þehir altýndan ömür geçer üstünden koca bir nehir
her aþkýn gövdesini yere sýký basan iki ayak tutar gün gelir vurulur topuklarýndan kötürüm kalýr umutlar
keþkeler kervanýnda benim de bir yerim olduðunun farkýna vardýðýmda geriye dönüþün upuzun bir yol olduðunu bilemedim ayaklarýmýn sözüne uyduðumu kimselere söyleyemedim
yine ayný tanýdýk telaþlarla geçtim sokaklardan duvarlar bana sürtünüp geçti geçti artýk bu saatten sonra evin yolu bulunmazdý haydi buldun diyelim kapý bile kapanmaz mýydý suratýna arkasýndan öksürüklü bir ses ’’defol ‘’ diyerek defnetmez miydi seni oracýkta
bir can lekesi uyandý bedenimden topraða toprak aþeren bir kadýný bastý baðrýna aylardan yaprak solumu çürük bir dal gibi kapýldý çocuk hayata
atýk kim sýrtlanabilirdi günahlarýný bir asýr bölünür ikiye yaþýn çýkardý ortaya ne kalabalýk bir ölü býraktýn ardýnda dökülür akþam renginde bir yaðmur bir ölü canlanýr anýlar mezarlýðýnda
dilim tutuluyorsa gitmelerinin ardýnda duvarýn dibinde vurulan gölge bendim iþte bu oyun da bitti sakýn baþýný geri çevirme
sýðýndým sol göðsünün altýndaki kovuða ey sevdalý baþým vaktidir ayrýlýðýn düþ artýk omuzlarýmdan
Ýsa Ýnan beþ ocak iki bin on bir/ bir yaným yaþam bir yaným kabir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsa inan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.