duvaðý, kaderindeki son gerçeðe açýldý, omuzlarýndan ayaðýna dökülen, siyah gelinliðinin utangaçlýðýnda büküldü boynu zimmetinden düþtü hayalleri çýð altýnda kaldý yaprak teni kýyamete kesti gece kana bulandý kýsýk sesi.. gözyaþýnda aktý içindeki zehir uykusuzluk gezinirken koridorda kapýlarý bir bir yüzüne kitlenir, avuçlarýmýn izi tüter, üþüyen saçlarýnda..
’’ hasret mýzrabýn deðer gönül telime acýyan gözlerle bakma yýkýk halime ne zaman kalemim geçse elime seni yazýyorum, sen baþkasýnýnken’’
’’ SEVSEYDÝN’ ... hatýrladýnmý bu son sözünü geride kalan tüm satýrlarý unuttum ’’ sevseydin’’ dedin tek mermiyle vuruldum boþ kovana, gece gözlerini sýkýþtýrdým, ölmeyi arzuladýðým her an, seni kafama sýktým...
aþk, ömür ve ölüm kýsgacýnda; sevdan ömrümü uzaðýnda gurbet ettiysede, sensiz ölüp gitmeme izin vermiyor...
AÞKA ECEL FIRSATI karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
karann Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.