biliyor musun sevgilim nasýl anlatayým keþke baþým göðsünde kalsaydý ölünceye kadar kalbini dinleseydim nefes alýþýný ah! gözlerin beni bir gün anlasaydý öðrenselerdi duygularýmýn yalvarýþlarýný uçup gitseydi tüy gibi bütün tasalar
þimdi ne desem de boþuna biliyorum af dilemenin faydasý olmayacak öyle çok kýrdým ki seni
önce izinsiz girdim gönül bahçene sonra þýmarýk bir çocuk gibi davrandým kýrdým,döktüm,üzdüm üzdüðüme güldüm
bilmiyorum belki de sevmekten korktum çünkü sevmemiþtim hiç kimseyi çünkü kimse senin kadar sevmedi beni
kabul ediyorum taþýyamadým aþkýnýn büyüklüðünü ne olur cahilliðime ver acemiliðime baðýþla
þimdi gel unut olanlarý diyemiyorum baþka bir kadýný da sevme diyemem ne haddime ama gördüðünde beni yüzünü çevirme sadece bir merhaba bir selamýn yeter bana
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şengülbora Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.