Bana uzak olan diyarlara daldýðým anlar,
bir tahta kapý aralanýr,
paslý menteþelerin gýcýrdayan sesinde…
Derme çatma kerpiçten evin avlusunda
Koþturur çocukluðum
ve annemin sesi yankýlanýr kulaklarýmda
“yaðmur yaðacak koþun!!
pestiller bacada
nahýr geldi ovadan ahýrlara yerleþtirin
semavere çayý koyun
babanýzýn iþten, eve gelme vakti”…
Tatlý bir telaþ koþuþtururduk oradan oraya
okul çýkýþlarýndan sonra
öðretmen yetersizliði yüzünden
boþ geçen derslerde
bir el tutardý elimden
þimdilerde yüzünü, ismini hatýrlayamadýðým
sevdiðimdi o…
Yeni bir türkü dolanýrdý dilden dile
’kara kaþlý yar
söyle derdini ne bileyim ben senin
cama geldiðini candan sevdiðini’
adýný hatýrlayamadýðým
çocukluk sevgilimdin sen…
Ara sýra derslere giren öðretmenler olsa da
sýnýfýn zeki çocuklarý
havuz problemini çözerken
ben hep o havuzda çimmeyi hayal ederdim…
Çocukluðumu soyunup
Kýyýlarýna býraktýðým Aras nehri
Dargýnsýn bilirim
Hala yüzüme vuran köpük köpük serinliðin ile
Hala güzelsin körpe düþlerin saflýðý kadar…
Babam arada bir Ankara’ya gidip gelince,
bibimin kýzýyla babamýn konuþmalarýna dikkat ederdik
Acaba ibarece mi öðrenmiþ diye?
Çoðu zaman da annem yalan söylermiþ
babam; Ankara’da deðilmiþ meðerse!
býyýklarýndan dolayý hapse girermiþ
Düþünce suçlusu diye…
Zamanla göç baþlamýþtý
insanlarýn gözlerindeki korkuyu
çözememiþtim o zamanlar
baþka þanslarý býrakýlmamýþtý…
Ýlk kez Ankara terminalinde görüyordum simidi
Zengin ekmeði sanýyordum aklýmca
nerden bilirdim ki;
büyük þehirlerde gariban ekmeði olduðunu
anamýn tandýr ekmeðinden baþka
ekmek bilmedi ki kursaðýmýz…
Uzak memleketlerin gergefinde kayboldu çoðu insan
Ne zaman geçmiþe doðru yüzümü dönsem
içimi acýtan bir iç çekiþtir
çocukluðumun yokluk yýllarý
ve hala serinletir ruhumu
deli dalgalý, hýrçýn bakýþlý
ARAS’IN sularý…
............................... þengül bora
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.