HÜSAM
HÜSAM
Safça bir adam vardý adý Hüsam
Ýtilip kakarlardý, onu her zaman
Hiç kalp kýrmaz boyun bükerdi
Ama içiten içe de kýzardý bazen
Adýný deliye çýkardýlar o susuyordu
O sabýr taþý gibi hep öyle duruyordu
Hamallýk yapýyordu sýrtýndaydý yükü
Bazen çocuklarda ona vuruyordu
Hep kalbini kýrdýlar özür dilenmedi
Elinden parasýný aldýlar hiç ödenmedi
Bir gün de alacaðý için gitti dövdüler
Sabýr taþý kýrýldý ardýndan da sövdüler
Bir anda öfkesi fýrlamýþtý baþýna
O gün bir musibet dikildi karþýsýna
Gýrtlaðýna sarýlmýþ keyfi vuruyordu
Dayanamadý býçaðý sapladý bacaðýna
Ýki yýl hapis verdiler yattý içeride
Yaþlý bir anasý vardý kalmýþtý geride
Ne yardým ettiler ne de kapýsýný açtýlar
Ve bir gün yetim kaldý, Hüsam geride
2011
Mustafa CEYHUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.