bulamayacaðým yere gömdüm sýr küpümü ne haritasýný çizdim ne de iz býraktým kara taþa, artýk bu baþta kavak yelleri esiyor bir o yana bir bu yana.
sahaflarýn tozlu raflarýna býrakmýþken yürek yazmasý kitabýmý özümü kendimden yüzümü âlemden saklarken gece karanlýklarýnda bir ayaðým aralýk ak kapýda diðeri çamurlu sokakta eþiðinden geçerken dönmüþsem geriye bir sebebi var elbet!
bir sebebi var elbet aþksýz yaþamanýn deðil bir fincan kahvenin bir kaþýk çorbanýn hatýrýný sayan sevda açýna herkesin biçtiði tarlanýn ekininden paslý tasta tarhana sunuluyorsa eðer bir sebebi var sevdadan sýyrýlmanýn.
derken bir ses seslenir bana kendi sesimle, gözün göklere düþtü iki menekþe gördün maviliklerde sessizlikte ses suda nefes olur sana; ama neye yarar aþka inanmadýktan sonra!
ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖmerNazmi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.