gölgeler

ay ardýndaydým
bu yüzden hep gecelerim oldu
her yýldýz ezberimdedir hasta hafýzamda
bir bir sayarým isimlerini,
bütün burçlarýn künyesi bende gizlidir
istersem
ateþi su
topraðý havada toz eylerim,
birden yýkýlýr kahinlerin kehaneti…

gözlerimi yumarak saklanýyorum
çekiyorum gündüzleri üzerime yorgan gibi
gerçekler kâbusumdur
hayallerim sahi,
belki de gün görmediði için soluyor çiçeklerim!

her gün geçidinde önümü kesiyor gölgeler
dakikalar dar hücre
saniyeler kelepçe oluyor bende;
ay ýþýðý vururken cehennem yanýðý tenime
masama beklerken yeni geceyi
yýllanmýþ yýllarý getiriyor bildiðim saki,
bensiz içiyorum
ana sütü eksik soframda sürüyorum akþam cefasýný,
keman
kemancý
ut
udi
ve üç kör duvar
düne bakan penceremle.

bakýn!
hiç býkmýyorlar
yaðmurlu yollardan
tozlu patikalardan geliyorlar yine
cismi olmayan gölgeler.

sizi öldürmedim mi
inleyerek gömmedim mi gönül mezarlýðýna;
saçlarýnýzý tarayarak
son kez bakarak açýk kalan gözlerinize
indirmedim mi perdelerini!
kiminizi kara dalgalarda boðdum
kiminizi daðlarda vurdum
sözlerinizden biçtim kefeninizi;
her birinizin baþýna taþ dikerken
ölüm tarihinizi
ve ihanetinizi yazdým adýnýzýn altýna.

sanmayýn ki eksiksiziniz dualarýmda
dilim mekik gibi dokuyor isminizi her secdemde seccadeye;
ama zerresi zehir oluyor geçmiþin,
artýk alýn kendinizi benden
alýn gölgelerinizi de yanýnýza!

artýk sabah gelmiyorsa bana
ben yürümeliyim güneþe doðru
ay ardýmda kalmalý
baþkalarý saymalý yýldýzlarý.


sabaha yürürken
ve bir adým kalmýþken düþersem kaldýrýmda
derin uykuya dalarsam eðer
beni ölü sanan bir diri
günün gazetesini örterken üzerime
gülümsemeli…

ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın: