( adanýn dip sularýnda saklý çið kelimelerim öç aldý benden iyice kirlendim / bir hiçliðin aðzýnda canlandý yüreðim ; hiç kimselere söyleyemedim !..)
...delirmiþtim barbarlýðýn bütünlüðü içerisinde kalakalmýþtým ne bir ses vardý ne de rüzgar sadece deniz düþlerine aðlayan bir ben vardý / kalakalmýþlýðýyla...
-nedense- hiç kalbi atmayanlarýn ruhunda gibiydim ayaðýmda çýldýrmýþ bir þairin pabuçlarý vardý / delik deþikti(m)... ada da , yolculuktaydým ! yara almýþtý bir kere sensizliðim... yanýlgýlarým deniz yýldýzlarý gibi kýyýya vuruyordu , parçalanýyordum / zaten sensiz pek yaþa(ya)mýyordum...
...hýrçýnlýðýmý bile kaybetmiþtim tehlikeli oyunlarýn girdabý içerisinde taþýyordum zavallý kalbimi adanýn sisi : nefasetten uzak bir kýz sesiydi !.. sanki biri bana çýrýlçýplak bir þiirin ölümünü haber veriyordu...
“ ada bir hiçlikti / kimseler bilmiyordu uçurumlarda öðrendim hayatýn saðýr bir kýz olduðunu...”
emreonbey
Sosyal Medyada Paylaşın:
emre_onbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.