TOPRAK

Þu tepe bizim tepe,
Yolunda pýnarý var.
Herkese gölge olan,
Asýrlýk çýnarý var.

Þu pýnar bizim pýnar,
Buz gibi su veriyor.
Sonra dere oluyor,
Daðlarda geziniyor.

O dere bizim dere,
Köpürüp çaðlayacak.
Akýllanýp uslanýp,
Irmaða baðlanacak.

Bu ýrmak bizim ýrmak,
Kenarýnda gezeriz.
Sýcak yaz günlerinde
Sularýnda yüzeriz.

Bu su bizim suyumuz,
Biz onu can saymýþýz.
Üstümüzde toz toprak,
Oyunlar oynamýþýz.

Bu toprak bizim toprak,
Onu ekip biçeriz.
Yaþayabilmek için,
Ondan yeyip içeriz.

Bir gün gelir topraða
Bir kuyuda açarýz.
Oraya tohum deðil,
Kendimizi saçarýz.

Ey toprak, güzel toprak
Üstümü kapat benim.
Soðuk kýþ günlerinde,
Tenimi ýsýt benim.

Sen kimsin, nesin diye,
Sorma ne olur bana.
Ben zaten senden idim,
Yeniden geldim sana.
Sosyal Medyada Paylaşın: