KADER

Yetiþmezken zaman ucuc ucuna,
Baþladý yeni bir koþuþturmaca,
Yoksa ölüm mü var, ne bu curcuna?
Önde bir sedye var, üstünde çocuk.
Çocuðun teni soðuk, rengiyse soluk.
Ardýnda bir kýz var yirmibeþinde,
Baþýnda bir doktor, caný diþinde,
Protokol belli, herkes iþinde.
Çocuk yumdu gözü, yürüdü gitti,
Doktor baþý önde, dedi iþ bitti.
Kýz sinesin dövdü, feryatlar etti.
Kapýda bir baba, çöktü yerlere,
Aktý göz yaþlarý ak mermerlere,
Belkide daldý gitti eski günlere.
Sonra kýz öfkeyle dedi biz nedek,
Ölenle ölünmez kalk baba gidek,
Son görev ne ise gel onu edek.
Yoksa üzülmemiþ miydi, bu kýz eþine,
Aslýnda hep takýlýrdý onun peþine,
Belkide çok alýndý tek gidiþine.
Çocuða ’’vazgeç’’ dendi, cevap; ’’dönülmez’’.
Kýzda; kýzdý, dedi ’’senle ölünmez’’.
Dediðine inandýmý, asla bilinmez.
Çocuk yürüdü gitti, bakmadan arkasýna,
Bindi omuzlarda gezen lüküs arabasýna.
Kýz dur bile demedi, tuz bastý yarasýna.
Ruh özgür kalýnca göklere çýktý,
Dünyayý tur attý, herþeyden býktý,
Yine döndü dolaþtý yarine baktý.
Kýz kara kaþ, kara göz, hep ayný endam,
Yalnýz yanýnda fazladn baþka bir adam.
Dedi ’’olurmu yarim böyle intikam’’.
’’Bu yaptýðýn düþmana bile yapýlmaz’’.
Sonra yare bakmak istedi, ama bakýlmaz.
Adamý yakacaktý, ama yakýlmaz.
Sonra kader dedi kendi kendine,
Çaresiz baþýný eðdi önüne,
Lanet etti; doðduðu ve sevdiði güne.
Sonra dedi ’’beraber gitseydik keþke’’.
’’Hem de yazýk olmazdý bu kutsal aþka’’,
’’Belkide herþey olurdu baþka’’.
Gözünden aktý yaþlar, deðdi yüzüne,
Sonra döndü baktý, kýzýn gözüne.
Kýz rahatsýz oldu yürüdü gitti.
Gördü dese, olmaz ruhlar görülmez,
Hissettimi yoksa, asla bilinmez.
Sosyal Medyada Paylaşın: