göz kapaklarýma oturtmuþtum düþlerimi
-nârin nâzenin kelebektiler-
düþtüklerinde katili olacaktým gülüþlerimin…
gerçeðin koynunda uykusuzlukla sýnanýrken;
d
ü
þ
ü
r
d
ü
m
ceza gamzelerimi doldurmakmýþ
-zordur böyle aðlamak
bakýþlarýn seçemez olur eðriyi doðruyu-
yürüdüm.
ýþýðý sönmeyen her kalpte
mola verdi umudum
…
yazgý bu ya;
sarýldýklarým hep soðuk
hep soðuk
buzu bileyledi inancým
esiri oldum korkunun…
..
.
þimdi sen gelmiþ ‘özgürlüðünüm diyorsun ya’
çok oldu toplu isyanlarla susturalý sesimi
çýðlýðýmý duyursam
týrmalar ruhunu
uzaklaþ benden
dokunduysa kulaðýna
dinlediðinle kal lâl þarkýlarýmý…
bilemezsin;
þu dönen dünyanýn kaç kez düþürdüðü
kalktýðýnda deðiþtiði ‘zavallýdýr’ kimliðim
-vallahi yazdýrmam adýnýn ardýna-
bilirim;
þahlanýrsa tutkularým yine yeniden baþkalaþýrým
tanýnmaz olur sözlerim…
hadi git!
sokulmayayým gülistânýna
-kapat kapýný-
kapýlýrsam rayihana yurt edinirim
ki
ahger-i sûzandýr sevmelerim…
kaybetmeseydim yaþamayý en baþtan
belki vazgeçmezdim aramaktan…