elif demiþler kulaðýna..
iki gencecik kuyudur gamzelerin,
kýz ben su demiþim adýna
okuyup, içmiþim
gözlerinden açýlmýþým büyük kavgama..
elif demiþler kulaðýma..
bir büyük deprem içim, su deðmez yangýn,
el sürmüþler duvaðýna..
kýz ben seni, sürgünde, barýþta vurulmuþum
ellerimle pay etmiþim yarama..
geleceðim elbet
babil kuþlarý da gelecek,
hububat kuþlarý, kafes kuþlarý
en fazla kuþlaraðasý sevinecek bunu..
pencere buðusuna çizdiðin
resimlerde bekle beni
bekle, ayrýlýk notlarý yakarak
ýþýlttýðýn gökyüzünden ineceðim
dünya karanlýktýr, yollar sýnýr çünkü..
çýkageleceðim birgün, beni affet
affet, masal kýzlarý
boynuma dolamýþsa saçlarýný
ve bir çocuk söylene söylene
düþünüyorsa yan mezarda,
dalýmdan düþtüðüm yerde;
bir masa, bir kalem, yani kaðýt
buralardandýr gecikmiþliðim sana,
ellerimi affet
mektuplar yakýdýr, bil ki; þiirler aðýt..
yani gelmiþsen..
elif yazdým tarihime
bilsen nasýl güzel, en fazla derin
bir yerdir gamzelerin,
kýz ben sana, su demiþim
sevdan ölümdür, içmek ömür boyu...
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.