*Sanma Kaybolur Yýllar
Kimi yýllarý baþtan, savar, siler süpürür.
Sonra, kayýp yýllarým diye aðýtlar yakar.
Kimi, ’yýktýnýz beni yýllar’ deyip köpürür!
Unutulurum diye, hep yeri göðü yýkar...
Eser býrakanlarýn, kaybolmaz ki yýllarý.
Onlarýn âsarýyla, âhir zaman beklenir.
Altýndan alýnsa da, yürüdüðü yollarý,
Kayýp sanýlan yýllar, geleceðe eklenir...
Hoþ sadâ býrakanýn, izi asla silinmez.
Saðlýðýnda çok silik, ve sessiz görülse de.
Anlaþýlmaz sa kiþi, kadri kolay bilinmez,
Anýlýr okundukça, defteri dürülse de...
Kimi bir kitap yazar, baþ üstünde tutulur,
Kimisinin fýrçasý, duvarlara can verir.
Kimisi bir söz söyler, ne yenir ne yutulur,
Kimi bir buluþ yapar, âlem ona eðilir...
Bir meydanda bir çeþme, yýllarýna yýl ekler.
Bir mezrâya okul yap, namýn âtîye kalsýn.
Emek çek bir mihrâba, Yaratan seni bekler,
Dermân ol dertlilere, yýllarýna can gelsin...
Sanma kaybolur yýllar, varsa iz/ in, eserin,
Hayatta olmaktan çok, kalbe dolmak önemli.
Kaybolmaz giden yýllar, kabrinde serin serin,
Yatarsýn herkes gelir, gözler dolu ve nemli...
Antalya-2010
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.