Hani hülyalara dalan gözlerin vardý,
Gözlerimde seyahati özgürce olan.
Masamýza iki demli çay konardý,
Dumaný örtüne deðip gülce savrulan.
Hani karþýnda garipçe bir adam vardý,
Sen tebessüm ateþi o közden efkârdý.
Kirpiðinde iki damla yaþ yanaðýnda belirdi mi,
Fikirler mahpus olur onu lâl boðardý.
Hani sevdana sözcükler býrakan vardý,
Sen gece olurdun o gecende parlardý.
Ne vakit kýrýlganlýklardan bahsederdin,
Onu dertten bir gemi limana baðlardý.
Hani bir zamanlar çok sevdiðin genç vardý,
Hayâdan kalemdi yokluðuna yazardý.
Kavuþamamanýn verdiði ýstýrap ile,
Ýlkbahardan kalma yapraklarý sayardý.
Hani uðruna ölmek istediðin vardý,
Onun mezarýnda bülbüller yas tutardý.
Acaba uðrayacak mý kabrime diye,
Baþucundaki selviyi vuslata boyardý.