Dört Büklüm
Heval! susturuldu mu, rüzgâr okþayan leb’in
Kim iliþtirdi hale, kim döktü nazenince
Heval dört büklüm sükût, sabýr titriyor dilin
Heval ateþ yutkunur, tüter yârelerince...
Islýðý gün ayazý yedi cedde diþ biler
Alný sevinç yetimi iç çeker mesken diler
Bir çýðlýk düþse siyah, ak eller göðse gider
Heval gelincik kýzý, al teni halenince...
Kuru yazlar dokunur baharýnýn tinine
Yaðmalanmýþ maviler siyah girmiþ inine
Henüz yirmi birinde yüreði yakut nine
Heval ömrün kaç gece nasip tanelerince …
Bilmez delal nerede, nerede düþün rengi
Yüklenmiþ hayalleri yürek taþý üzengi
Sabrý avazlanýyor susuþunun ahengi
Heval bitkin berivan aðýt harelerince...
Hüznün diz boyu heval al tenin hep mi nemli
Kaderinin kýþýna gözlerin kýzýl demli
Ah’ýnýn gölgesinde cümle kelimen gemli
Azat et kederini düþsün parelerince…
15.11.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.