ruhum;
gönlümün sahibinin zulmünde
evin kapýsýn önündeki
kaldýrýma oturdum
gelip geçenlerin seyre dalmýþým
dalgýnlýðým;
aylar öncesine götürdü beni
caddede kalan bedenime
raðmen
ruhum harmalayan anýlarda
geçmiþin gizem tutan
vuslatý
gözümün önünde
film þeridi misali.......
daha sonra tekrar kapýya dönüyorum.
etraftakiler;
kadýný erkeði
çoluðu çocuðu
herkes bana deliymiþ gibi
bakýp
geçiyor
koca Ýstanbulda tek yabancý benmiþim sanki.....
üzerime hedef alan bakýþlar
ruhumu ýsýrýyor
kuþku mengesine yakalandý Emirgan
hicran ýstýrabýyla baktým
pencereye
gözlerinki;
beni sonsuz bir ölümsüzlüðün inlemesinin
koynunda býrakýyor
bakýþlarýn
ateþ kelimelerimden de kor
yüreðimde tarifsiz yanma
hayallerimde
esmekte olan fýrtýna
seni uzun süre pencerede tutamadý
yerimden kalktým
dar sokaklardan ilerleyen ayaklarým
ilerledikçe
fark edilip
katýlan
insanlarla büyüyen
kalabalýðýn
peþine takýlýyor
sende yoksan be vefalým
ben bir hiçim bilmez misin?
gordion
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.