insan kederiyle burada,
ve tanrý kokan sözleriyle.
oysa ne tuhaf,
çöl ve gece uyum içinde.
ayaklarýna dokunan karanlýk,
çölün rengini sorduðunda
tanrý onlara bakýyor.
geceleri tanýyorlar erkeðini kadýnlar.
mümkünse hiç konuþmadan,
dövdüklerinde tevekleri
haþhaþ oluyor elleri.
doðurduklarýnda oðullar
ninnileri kadar,
ölüm kokuyor tenleri.
biliyorum,
orada ;
o kalabalýkta
çýplak ölüyor insanlar
ve beyaz giyiniyorlar.
...
..
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.