*Arabacý
Gurbet ezer içimi, kýrýlýr, dökülürüm...
Hasretlik öyle zor ki, hicran zehirden acý.
Yârim aklýmdan çýkmaz, kývrýlýr, bükülürüm
Özledim diyorum ben, hýzlý sür arabacý!
Ne zormuþ yol gözlemek, inan ölümden beter.
Çabuk git, yollar bitsin, yoksa bu ömür biter...
Sînemde bir yangýn var, yârim burnumda tüter,
Ölüp gidiyorum bak, az öksür arabacý!
Deme acelen nedir, anlattým ya hâlimi...
Ne sorup duruyorsun, hâli pür melâlimi?
Oyalanýp durma da, göreyim helâlimi,
Ateþimi gördün sen, kaç küsür arabacý!
Sen yine dikkatli git, vurma sakýn taþlara!
Sokma garip baþýmý, olur olmaz iþlere...
Alnýma koy elini, bak yanan ateþlere,
Yanýp tütüyorum ben, az üfür arabacý!
Geldik mi yoksa köye, sýla kokar burasý?
Þu gözlerime bir bak, söyle kaçýn kur’asý?
Bu yol yârin sokaðý, iþte evi þurasý!
Dizlerime can gelsin, merhem sür arabacý!
Þükür kavuþturana, bu günleri de gördüm.
Yâr ile vuslat için, ne çok hayâller kurdum.
Bilmem yolun sonunu, sana kaç kere sordum?
No’lur baðýþla bende, tüm kusur arabacý...
Antalya-2009
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.