NERDESİN MUTLULUK
Nedense ben hep mutluluðun resmini çizdim
Fakat hiç mutlu bir resmin içinde yer almadým
Þehir çocuklarý, köy çocuklarýný özlerken
Ben çocukluðumda þehir çocuklarýna hasret kaldým.
Mutluluk farklýydý benim çocuksu düþlerimde
Bazen sýcak çarþý ekmeði arasýna konmuþ bir yudum helva
Bazen de file içinde eve gelen birkaç kilo öteberi
Benim mutluluðum farklýydý, farklýydý öteden beri.
Çocuk da olsam kendim için mutluluðun önemi yoktu
Mutlu insanlarý görmenin mutluluðu yetiyordu bana
Hasretle beklediði asker oðlundan gelen mektubu
Açýp okuduðumda nasýl olsa dua ediyordu analar bana
Baþým okþandýðýnda, sýrtým sývazlandýðýnda mutluydum
Gözyaþým acýdan deðil, sevincimin dýþa vurmasýydý
Sevabýný bilmeden tuttuðum orucun beni sevindiren yaný
Belki de ezanla yediðim bir Medine hurmasýydý.
Ýlk kar düþtüðünde daðlara, beklerdim sýðýrcýk kuþlarýný
Üþümeden gelip konsun penceremizin pervazýndan içeri
Duvar saatinin sarkacýndan çýkan tik-taklar ürkütürdü
Gidip gelirdi mutluluk çocukluðumda bir ileri, bir geri.
Bir Nisan yaðmuru alýp götürdü çocuksu düþlerimi
Bitmeyecek sandýðým oyunun daha ilk sahnesinde
Yýllar var ki mutluðu arýyorum köþe bucak usanmadan
Mutluluðu arýyorum çocuksu düþlerimden arda kalan
Tarumar olmuþ yüreðimin arka bahçesinde…
Konya-Ereðli, 27 Ekim 2006
Yüksel Erentürk YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Erentürk YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.