garip bir þehir…
garip bir gece…
menekþelerime su verdim
çocuksu bir tebessümle konuþtum onlarla
sonra týp…týpp…týppp…
yaðmur atýþtýrmaya baþladý
baþýmý uzattým pencereden dýþarý
yaðmur yüzüme ve cama çizikler atmaya baþladý
gözlerim yorgun ,puslu ve kýsýk
uyku mahmurluðuyla kapanmak üzere gözlerim
ellerim tutmuyor artýk
…
garip bir þehir
garip bir gece
kâbus gibi bir uyku…uyku denilirse…
kalp çarpýntýlarý içinde âniden sýçradým
kalkýp lâvaboya yürüdüm ter içinde…
gözüm takýldý pencereden dýþarýya
dolunayýn puslu ýþýðýnda “hoh”ladým aynalarýmý
dirseðimle silip,canhýraþ çýðlýklarýmý yakaladým kuyruklarýndan
alaycý baykuþlarýn þahit olduðu gözyaþlarýmý sakladým zulama
acýlar çekerek döndüm tekrar yataðýma
kara gecenin karanlýðýnýn en koyu olduðu zamanýnda
gözlerime deðmeden gözlerin karabasanlarýn döþüme çöküþleriyle
feryatlarým çýnladý yeniden odamda
aþkýmýn acýsý sýzlattý taa en derin mâhremlerimi
bedenimin arka sokaklarýna uðursuzlar,
þakaklarýma kýrlar düþtü
yüreðimse,mavisini ,kýrýk bir hüzünle saklar
gülümsemekse,
önümüzdeki bahara…kim bilir..?