korkma gecenin sakladýklarýndan, her karanlýk sahnelemez ayný oyunu. sen, sil camlarýn buðusunu ellerinle. içerdeyse sýcaktan dýþarýdaysa soðuktan olsun. sil camlarýn buðusunu ellerinle. avuçlarýn pencere koksun.
sonra adýmý yaz parmak uçlarýnla. silinmemiþ buðular üzerine. ilk harfim gözyaþý olsun, býrak aksýn sen son harfini yazmadan ismimin, hasretin aðlamaya baþlasýn. korkma gecenin yalnýzlýðýndan. karanlýktýr belki ama mutlaka aydýnlýk gelir arkasýndan.
istersen birde dýþardan bak, üþümezsen. en sivri ucundan kazý, camýn üstündeki buzlarý. bakarsýn dayanamam çýkar gelirim, dün giderek küçüldüðüm yerden bugün adým adým büyüyerek. çýkýp gelirim bakarsýn gecenin içinden ayrýlýklar daha da büyütür kavuþmalarý korkma gecenin þehvetinden
Cevat Çeþtepe
Eski tarihli bir þiir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.