Her attýðým adým gurbet, Her ah çekiþimde duyarým sýlanýn kokusunu, Gurbetin diðer adý ölüm deðil mi? Þimdi hissetmiyorum ölüm korkusunu.
Her çýktýðým yokuþ bir karlý dað sanki, Akþam üzeri uçan Ebabil kuþlarý gibi yorgunum. Solmuþ tarumar bahçemde yediveren çiçekler, Ne çýkar çalsýn ölüm kapýmý, Nasýl olsa ben gurbette vurgunum.
Onlar deðil mi? Beni alýp uzaklara getiren, Bir bulsam o göçmen kuþlarýn gözlerini oyacaðým. Þimdi mevsimler gebe ölümü beklemekte, Doðacýk çocuðun adýný GURBET kayacaðým.
Adana, 25 Nisan 1991
Yüksel Erentürk Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Erentürk YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.