AZİZİYE KAHRAMANI NENE HATUN (gülce-buluşma)

AZÝZÝYE KAHRAMANI NENE HATUN (gülce-buluþma)
Bugünlerde
Bir türkü dolandý dilime
“Aziziye Aziziye
Duman çöktü çöl yazýya" diyen
Su içer gibi, ýslýk çalar gibi
Dudaklarýmda,
Ruhumda...

"Aman aman belalý baþým
Ben de gurban olayým
Beþikte yatan guzuya……..”
Aman aman, of aman!
Þu Doksan Üç Harbi yok mu?
Doksan Üç harbi
Öylesi yaman...

Tarihime musallat olan illet…
Rus’un kaç asýrlýk, hazýmsýzlýk tortusu
Yýldýrmaya yönelik belli, besbelli,
Mikroplarýn ordusu…

Boðazlarý delerek
Ýnmekti sýcak suya Rus’un emeli…
Haçlý pusuda zaten..
Teyakkuzda beklerken…
Devasa Cihan Devletini,
Ýçten içe kaynattý
Kýþkýrtýlan kaç azýnlýk,
Böl, parçala, yut, hayaline kapýldý
Balkan’dan Erzurum’a, cephelere koþmaktan
Yataðýnda yatmayan kaç nesil oldu ziyan
Mevzu vatan olunca, caný ortaya koyan
Tarihin sayfalarý, yazdý nice kahraman.

Ah Aziz Yurdum!
Aziziye, Erzurum!
Sana yan gözle bakaný
Gözümü kýrpmam,
Vururum!
*
Hani vatandaþtýk, kardeþtik hani?
Ne etti Türkler sana? Seni nankör Ermeni!
Kara haber ezanla, yayýldý dalga dalga
Haince kuþatýlmýþ Aziziye’de Tabya
Balkanlar’da vuruþan en sinsi casus Rusya
Ermeni’yi kýþkýrtmýþ, saðdan vuracak güya!

Ýki bin üç yüz Mehmet’i bir gecede
Katleden zalimlere, kardeþ demek ne mümkün!
Artýk çok oldu bunlar; dur, deme vakti geldi
Þu yaptýðýna bakýn! Ermeni olmuþ cani
*
Yandý duyanlar yandý…
Yediden yetmiþ yediye insan seli,
Aziziye’de aktý,
Tabyalara dayandý…

Erzurum’un Dadaþý sopa, balta ne varsa
“Allah Allah! ” diyerek saldýrdý küheylanca

Ýçlerinde bir haným, çiçeði burnunda anne
Fýrsat bile bulmuyor, bebeði emzirmeye
Gazi olarak gelen, Balkanlardan kardeþi,
Daha üç saat önce kolunda can vermiþti

Þehidini gömerken, yavrum Hakk’a emanet
Yaþayamam ben böyle, durmalý bu ihanet!
“Nasýl girersin? ” diye Moskof’tan hesap soran
NENE HATUN denilen, cesur anaydý koþan...
*
"Erzurum daðlarý kar ile boran
Sardý yüreðimi dert ile verem."
Yüzyýllarýn türküsüdür gönlümde :
Yurt uðruna gerekirse can verem..

Erzurum daðlarý kar, boran, tipi
Bu daðlar bizim daðlar,
Biziz bu daðlarýn sahibi...
Can veririz, kan dökeriz gelende günü
Þehit çiçeklerinin yapraðýnda al be al
Biziz bayrak bayrak yapan düðünü...
*
Tüm Erzurum ayakta, her biri birer þahin…
Düðüne koþar gibi, kimi damat, kimi gelin…
Sen misin Memed’ime kýyan, kâfir, hain!
Yangýn yeri yüreði, tutuþmuþtu Nene’nin…
Kayýn, kardeþ, babasýyla, beþikteki bebesiyle
Kaç Ermeni devirdi heybetli gövdesiyle…

Ýntikamý almadan dönmesi olamazdý
Þehitlerin kanýný yerlerde koyamazdý…
Elinden geleni ardýna koymayan Türk milleti
Nene Hatun ruhuna sararak hürriyeti
Ölüme koþuyordu, korkusuz
Koþuyordu can oðul heyyy!!!

Taþ, sopa, balta, týrpan ve iman gücüne
Þaþýrmýþtý Moskof’un geliþmiþ silahlarý
Hem asker, hem hemþire, hem ana
Bir koltukta kaç karpuz taþýyor kadýný, erkeði
Esir almaya kalkmak ne büyük bir gafletti
Güneþin doðurduðu milleti!
Güneþin doðurduðu, analarýn yoðurduðu
Bir çelik mühürdür
Tarihlerin tarihlere vurduðu
Kýlýcýnda Bismillah yazan oðul heyyy!!!
*
Trablusgarp, Balkan,
Yemen, Doðu, Batý
Cepheler ateþ hattý
Eline fýrsat geçti, fitne Dünya’nýn
Olsun, olsun da bakalým feleðin ettiðine
Ser verip yurt vermeyen milletiz
Yedi düþman oyununu
Yedi yerden bozan oðul heyyy!!!

Havada kara bulut, barut ve kan kokusu
Yerde kývrým kývrým, sancýlanan su
Bir mektup aldým Aziziye’den
Kýr çiçeði toplamýþ yâr benim için
Bir mektup dolusu...
Of aman, beþikteki oðul aman heyyy!..

Giden dönmüyor geri,
Mektubu koklayýp koklayýp sakladým da göðsüme
Ýki yetim yavruyu alarak kucaðýma
Yürüdük oðul, kýz, kýzan
Erzurum sokaklarýndan...
Gidenlerin þarkýsýdýr Aziziye’de söylenir þimdi
"Vatan vatan, can vatan oðul heyy!!!"
*
Yarým asrý tüketti de ömür
Nedir bu bitimsiz bela!
Hangi günahýn bedeli bu denli büyük olur?
Nerden peyda oldu bu leþ kargalarý?
Mecalim tükenince
Þimdi de sarýldý boðazýma oyy!

”Þu Boðaz harbi nedir? Var mý ki dünyada eþi?
En kesif ordularýn yükleniyor dördü beþi. ”

Kara haber yaðýyor yaðmur diye damlara
Afet yürekte çýðlýk, ulaþýyor semaya
Eyvah! Bitiþ günüdür, boðazým delinirse
Asýl yanýþ o gündür tarih bizi silerse

Yorulduk, bittik artýk, deldik karlý daðlarý
Elimizde kalanlar on beþlik delikanlý
Destanlar yazýlýyor boðuþurken ecelle
Talih artýk gülse ya, ne çok uzadý gece!


“Vurulup tertemiz alnýndan uzanmýþ yatýyor
Bir hilal uðruna ya Rab, ne güneþler batýyor!

Ana olmak kolay mý?
Vatan mý evlâ, evlat mý?
Yüreðim kan aðlasa da
Vatan vatan! diyor neyleyim
Haydi davran yiðidim
Davranmak vaktidir neyleyim!
Kim geçermiþ Marmara’yý
Karýþlardým o yamyamlarýn alnýný
Gençliðim elimde olaydý oðul heyy!!!

Yarým asrý deviren Nene’yi kim baðlýyor
Eski gücüm olsaydý deyip deyip aðlýyor

Alýn beni de askere, Tabyalara ben girmedim mi?
Kaç Ermeni’yi, bir vuruþta devirmedim mi?
Buruþsa da bedenim, çelik ruhum yeterli deðil mi?

Cesaret ve esaret gelemez ki yan yana
Bize tuzak kuranlar boþa düþer yollara
Mevlâm neyler, neylerse güzel eyler!
“Gelenler geri döner!” diyen biri var Beyler!
Geldikleri yerlere eli boþ dönerler!
*
Sen, kahraman neslimin, en seçkin örneði!
Sen, þanlý tarihimin, en hazin hikayesi!
Hangi tarih sayfasý açýlýnca,
Böylesine titriyor yürekler?
Hangi geçmiþ yad edilince,
Böylesine aðlýyor gönüller?

Sen, melekleri bile aðlatan þehitsin.
Çünkü SEN BÝR ÇANAKKALE’SÝN!

Bir öldük bin dirildik biz
Düþtükçe kalkýp silkindik biz…
Aziziye’den geçemeyenler
Boðazlarýma gömüldü bakýn!
Baðýmsýzlýk günümüz;
“Kim bilir belki yarýn, belki yarýndan da yakýn!”

Kim demiþ ki bu millet dirilmez, iþi bitti
Çýkmayan candan Mevlâ’m çekmez elini
Donsun beyinler, zonklasýn kafa!
Akla ziyan bir zaferle, geri döndük hayata!

Sevin oðul!
Sevinin, kurtuluþ yaklaþýyor!
Avrupa ümidinden, Anadolu uzaklaþýyor.
*
Ýþte ! Bakýn iþte!
Þaha kalktý yeniden
Millet, Mehmet el ele…
Her son bir baþlangýca gebe…
Karanlýklar tükendi, güneþ doðmak üzere…
Ýzmir, Sakarya, Dumlupýnar’da rezil olan kuvvetler
Antep, Urfa, Maraþ’tan çekildi teker teker

Emsalsiz tarih yazdý bu millet
Özgür dalgalan bayraðým, senin artýk hürriyet!
Ýlahi mükâfat sana: Kemal Paþa ve Cumhuriyet
Hey Türk Oðlu heyy!
Sancaklarý dikiyor Þanlý Paþam ordusuyla
Yýkansýn yorgun beden cumhuriyet suyuyla

Kurulsun düðün dernek
Oynasýn yer, gök oynasýn!
Anadolu’m oynasýn, Çanakkale’m oynasýn
Þerife’m, Ayþe’m, Fatma’m, anam oynasýn
Bayraðým gönderde ebed müddet salýnsýn kalsýn!
Vuslat günüm geldi heyy!
Baðýmsýzlýk sevdam, bana geri döndü
Ciðerparem oðul oyna hey!!!
*

Bu Nene baþka nene, benzemiyor kimseye
”Aziziye destanýnýn sýrrý onun gözlerinde saklý
O bir efsane deðil, gerçeðin ta kendisi, aslý”
Demiþ ya Nato Genel Sekreteri selamlayarak saygýyla

Eh! Diyesim geldi
Anladýn mý sonunda
Benim kim olduðumu?
Ey þaþkýn Avrupa! Diyesim geldi
Asýrlýk ömrün büktüðü beline raðmen;
“Vatan savunmasýna gene hazýrým
Vazifemdi ben ne yaptým ki,” diyen benim ben!
Muzaffer Türk anasý, bacýsý, nenesiyim ben!
Bu milleti doðuran güneþin ta kendisiyim ben!!.

Aziziye Aziziye
Duman çöktü çöl yazýya
Ben de gurban olayým
Beþikte yatan guzuya…
*
Yýlýn annesi seçilmiþti o yýl
Yýlýn deðil bir milletin annesiydi halbu ki,
Bu ünvanla gülen nurlu yüzü, aslýnda;
Hürriyet için, bayrak için, þeref içindi
Artýk ölse de gam yemeyeceði içindi.

Doksan Sekizinde uyudu Hatun Nene’m…
Bunca ömründe belki de ilk kez
Rahatça huzur içinde
O bir þehittir, ona öldü denemez…

*****************************
asuman soydan atasayar
Sosyal Medyada Paylaşın: