Gönlün Sýrat Köprüsüdür gözler. Âþýk aþýðý görünce bakýþlarýný saklar. Kalp, kan pompalamaktan baþka iþ bilmezken, Bir gelincik çiçeðine döner. Birbirine gönül verirken, Aþký sevdiðinde somutlaþtýrýr âþýklar.
Biri parola diðeri iþarettir, Ayrý ayrý kifayetsiz kelimeler, Birlikte cümle olur onlar. Biri üþüse diðeri titrer, Yaðmurla toprak misali lisanlarýný anlarlar, Her þey þiir gibi, Birbirine kafiyelidir âþýklar.
Yasakla sevmek tanýþmamýþlar, Sevgi engelleri eriten enzimdir, Böyledir depreme dayanýklý sevdalar, Kalpleri birbirine itekler, Seven, kendinden sevdiðine sapar, Baþkalarý akýl verirken Onlar birbirinin aklýný alýr, Ýþleri yanýna hep zarar kalýr, Gönlünün kuyusuna Yusuf’luðu atýlýr, Aþký kovalarken, yaþamaktan kaçar âþýklar.
Geçmiþ zaman dese de dil bilimciler, Aslýnda geçmemiþ zamandýr kimi þeyler, Dalgýndýr gözleri duvardaymýþ gibi resmi, Kalplerinde ayný fon müziði çalarken, Maziyi günceller, saatceller, dakikaceller, saniyecellerler. Daima dudak payý kadar aradaki aþkbirimi mesafe, Biri ayrýlýk alýrsa diðerine bedava, Bazen firkat ile evlenir âþýklar.
Âþýk olunca yeniden çýkar þarkýlar, neþeler, gamlar. Kalplerini yolar zaman, Seviyor-sevmiyor Seviyor-sevmiyor... Ýyi aðlar son aðlayan, Aþkýn meziyetleri Ýsrafil’in nefesini keser, Boþken bile taþar âþýklar.
Aþk kýra kýra kalplerine þekil verir. Darýlmalarý virgül yapýp sevgilerini uzatýrlar. Yansalar da çýt çýkmaz, Zira birbirlerine doluyken boþ verilmez, Velhasýlýkelam, o narýn oluþturduðu gölgelerinde elleri tutuþur. Kim bilir daha tanýþmadan küserler, Öyle ya; kalbini kýrdýysa bir kýsmýný kendine hatýra alabilmek içindi. Aman! Sebepsiz ara bozabilir anlatým bozukluklarý, Ve bir aþk çok yanlýþ götürür, Tartýþýrken bile el ele yürüyün âþýklar.
Sefa MERT Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Mert Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.