Sevgi Irmaðý
Sevgilerle dolupta, taþýnca tüm gönüller
Mecrasýný þaþýrýr gözlerden akan yaþlar...
Kalplere hüzün çöker, solunca gonca güller
Hülyalarda da kalmaz, tükenmeyen telâþlar...
Taþarsa savaðýndan sevgiler düz ovaya,
Susayan gönülleri, sular ya doya, doya...
Haydi herkes katýlsýn sevgi dolu konvoya,
Yaþamanýn anlamý, bu sevgilerle baþlar...
Sevdayý bu alemden, hangi güç kaldýracak?
Bu bomboþ fikirlere, bilmem kim aldýracak?
Boþalmýþ gönülleri bu ýrmak dolduracak,
Gark olunca sevgiye, düzelir çatýk kaþlar...
Sevmiþse deli gönül, baðlar mý onu eller?
Hicransa hep görünen, o sayfayý kim beller?
Akan gözyaþlarýnýn mecrasýysa yâdeller,
Sevgiler açar yolu, kapatmýþlarsa taþlar...
Sevgiye uzananý kim çeker ki geriye?
Gönüllerde yer yoksa, bir nebze hoþ görüye!
Cam gibi temiz kalpler, boyanmýþsa griye
Biterse tüm sevgiler, ne çizer ki nakkaþlar? ...
Antalya-2010/06
TDK:
mecra: su yataðý, akar
gark: suya batma, boðulma
nebze: az miktar, cüz’i
nakkaþ: bezekçi, süslemeci, duvar rssamý...
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.