Ve
Şelâle…
Önüne bin set çeksem, yine de durduramam,
Zira aþkýn gönlümde gürleyen bir þelâle…
Gayrý seni görmeden bir gün bile duramam,
Yoksa gönül bahçemde, solar sümbül, gül, lâle…
Sensiz asýr geliyor artýk bana geceler,
Düþmez oldu dilimden özlem yüklü heceler.
Ayrýlýða nispetle, hiçmiþ diðer acýlar,
Seni sensiz yaþamak atar beni melâle…
O bahar rengi gözler, parlayan güneþimdir,
Elma elma yanaklar, harlayan ateþimdir.
Yokluðun gönlümde gam, gözlerimde yaþýmdýr,
Hasret koyma ne olur beni o gül cemâle…
Bir zamanlar Kerem’e, Ferhat’a güldüm geçtim,
Lâkin, ayný þaraptan gün geldi ben de içtim.
Sevdanla kanatlandým, vuslat düþünle uçtum,
Ben de mânâ veremem þimdi düþtüðüm hâle…
Gerçi her ne söylesem kalbine kâr etmiyor,
Daðladýðý bu kalbi kendine yâr etmiyor,
Beni aðyâr misâli görmekten âr etmiyor,
Ümit baðlar hayalim binde bir ihtimâle…
Muhabbetsiz yaþanan ömrü heder bilirim,
Sensiz gelen sevinci, hazzý keder bilirim.
Adýna hasret denen cevri kader bilirim,
Belki böyle erdirir Rabbim beni kemâle…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.