ŞAİRLER EVİ

Gölge adamlarýn yaþadýðý yer,
Burasý, burasý þairler evi…
Öðretir en mâkbul olan secdeyi,
Yerlere yüzüstü kapanan minder.

Týlsýmlý hisleri saklar dolaplar;
Kilitsiz kapýya yoldur pencere.
Ýhtiyarlýk dersi verir gençlere;
Yapraklarý solmuþ yorgun kitaplar.

Duvarlar vefâlý bir dost elidir,
Taþ devrinin nabzý toprakta vurur.
Ne bir büyüklenme ne de bir gurur,
Oysa asaleti daðlardan gelir.

Bu evde canlýdýr âtiden mâzi,
Zafer coþkusuyla þahlanýr atlar.
Canlýlar toplanýr ölümü kutlar,
Ölenler þehittir, kalanlar gâzi.

Güneþ gece doðar aþklar üstüne,
Yýrtýlýr perdeler açýlýr bulut.
Kayan yýldýzlarý ellerinle tut;
Zerreyken mesafe sonsuz bütüne.

Görünmez yüzleri izlerken gözler,
Gözlere bir mercek yaþ ile buðu.
Damla-damla dolar rahmet boþluðu;
Nokta-nokta bulur kendini özler.

Gölge adamlarýn yaþadýðý yer,
Burasý, burasý þairler evi…
Burada akýla çakarlar çivi;
Bir balyoz misali aðýr fikirler.

Kapýdan geçenler gülüyorsa da,
Ýçerde her lahza kopar çýðlýklar.
Günaha müebbet yer hýçkýrýklar,
Korkudan titreyen suçsuz masada.

Çizgiler bir renk bir; desen, ahenk bir,
Hepsi mezar taþý kadar ibretlik…
Zaman ki; burada çekilmiþ tetik.
Rahat bir musalla örtüsüz sedir.

O çile, bu hüzün; hepsi bizdendir
Gelen derdi koyup gitsin kenara.
Bir þeyler anlatýr kör ve saðýra;
Kalbinin sesini dinleyen þehir.

Gölge adamlarýn yaþadýðý yer,
Burasý, burasý þairler evi…
Uðruna ölünen sahte þeyleri;
Elinin tersiyle öteye iter.

Burada akýllý mecnunu izler.
Burada mecnunlar aklýný gizler…




Sosyal Medyada Paylaşın: