Mütebessim

Ezgilerimin altýnda adýn
Üþür hasret
Keskin nükteli
Ozan türkülerinde

Gözlerin, rengi soluk
Ve eylül düþmüþ üzerine
Topraða bulanýk her yerin
Þivan kokar sessizliðin
Damlar direniþim avuçlarýma

Uçurumlardan sana düþüyorum
Her yerim kan
Sýzý ki... Revan

Hoþ özlesem,
Soyutlanan adýna kuþ kederim
Sýðmaz...
Hayalini içer
Yüreðimin en zayýf yaný
Mütebessim aðlarým


Þiirler döktüm ardýna
Uçurdum güvercin kanatlarý
Paçasýnda lahika özlem
Sürüldü ebedin sürmeleri
Alnýma

Kýrýk bir çift kanat
Düþer topuklarýma
Alýþýklýðým nasýr
Her adýmda
Figan gülerim...

Kýrar mý kurþun kelâmý
Dindirir mi açlýðýný heybemin
Sarýlsam kil rengi kumaþýna
Kokun gelir mi sahi?

Hâlâ
Öykünürken kuytularýnda
Rüzgâr hecelerimde
Ilýk bir yel daim mýsralarýmda
S/ayýklar durmadan

Uzak
Yakýn yollarý
Baba...
Babacýðým...









Edebiyat defteri yönetimine þükranlarýmla saygýlar.
Sosyal Medyada Paylaşın: