ŞiiR VE ŞAİR

ÞiiR VE ÞAÝR

Ezeli âlemden beri yazýlýp okunan
Þiirdir kâinat; görmeyen gözlere inat…
Varlýk ruhunda þiirsi bir hâl vardýr
Kimisi bu hâli, hýrpalayýp katlarken
Kimisi altýn rafa kaldýrýr…

Þair; söz avcýsý, dehlizlerde gezen deli
Bazen deli, bazen veli...
Fýþkýrtýr özünden fiþek gibi
Þiir denilen cevherî sözleri!

Þiir var ya, o þiir!
Kelimenin çizdiði ruhun efsunlu resmi;
Ateþiyle eritir karlý daðýn madenini…
Kitaba sýðamayan devasa sözün,
Cürmü evreni kaplar da
Avuç ortasý kadardýr hacmi!

Su þiir, hava þiir, varlýk þiir;
Ýçimdeki sihirli aynamdýr þiir…
Gönlümün izdüþümü,
Saçlarýmý çözüp taradýðým þehir!
Issýz yolumda yaren,
Yoldaþým, arkadaþým, sýrdaþým
Ufkumu menzile taþýyan burak…
Karanlýk dünyamda yol bulurum, ýþýk bulurum
Ona sorarak, danýþarak.

Almadan veren,
Refa, vefa, sevda
En güzel suret, hüsnü niyet, kâbiliyet…
*
Bu muhteþem olguya bilmemki daha ne denir?
Onun gücü karþýsýnda varlýðým eðilir ve erir.
Ve derim ki,ey þair!
Senin çektiðini bu âlem ne bilir?
Kimbilir daha kaç bebeðe gebesindir!

Asuman Soydan


Sosyal Medyada Paylaşın: