atlar týrýstý, fayton lambalarýna saklanmýþ ada da kahveler acý, dün öðüten el deðirmenlerinde kýsýk ateþteydi söze konulan nokta hor görüyordu renk körünü akþamýn alacasý susam kapýyordu martý gagalarý simidi diþleyen sus aðýzlardan boyacý sandýklarýnda havadan,sudandý Ýstanbul çiçekçi tezgahlarýnda anaavrat can sýkýntýsý sessizliði dolduran þaþkýnlýklar, kýyýna söz sektirirken yoksunluðumdun diþimin kovuðunda ki sen
kötürüm duygularýn çözük diz baðýnda salya-sümüktü, konfeti taþýyan gün her gülüþ gamzesizdi her gülüþ otuziki diþli, dantel külotlularýn kalabalýklýðýnda elimin tersiydi, aðzýmdan yel alan sen elinin tersiydim buzdaðýmýn çatlaðýnda iðreti çeliþkiydik, ödünsüz sýrýlsýklamlýklarýn içselleþtirdiði kesilecek bileðiydik dünün, kaçýncý kýrklarýn duasýzlýðýnda gebeydi yalnýzlýðýn sarmalýna zaman ve tanrý ayrýlýðý yaratýyordu acýyý kutsal kýlan
(peki..kim bu bende ki)
Demir Mutlugil
Sosyal Medyada Paylaşın:
Demir Mutlugil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.