Zaman kara delik gibi maziyi yutar,
Gece bir okyanus rüyalar dip dalgasý.
Kýyýda köþede býraktýðým anýlar,
Artýk güneþli akþamlar geride kaldý
Arada bir tebessüm elimi tutar,
Yalnýzlýðýn kýrbacý sýrtýmda þakladý.
Gövdemin gölgesi þu duvarlara çarpar,
Kelimeler zamanlar gibi parçalandý.
Hüzünlü þiirler hep gecelerde çýkar,
Sonra beþ duyu organýyla kala kaldý.
Þu hýrçýn gönlüm Asi nehri gibi akar,
Bana tepeden bakan Toros daðlarýydý.
Cýlýz ýþýklarýyla parlayan yýldýzlar,
Onlar uzaklardaki Ýrem baðlarýydý.
Bir bir kapandý huzura giden kapýlar,
Oysa huzur kapýlarýn arkasýndaydý.
Bir tak eþiði geçecekti þu adýmlar,
Geçemediysek dizde olmayan dermandaydý.
Bu gecelerde hep hüzünlüydü þarkýlar,
O þarkýlar sanki bir ömrün vedasýydý.
Ýyinin ve kötünün aktýðý oluklar,
Hem kaderin hem oluðun ustasýydý.
Akif’in dediði gibi oldu mýsralar,
Her ayýmýz sanki Muharrem ayýydý.
Artýk yok oldular o güneþli akþamlar,
Geceler leyli matem karanlýðýndaydý.
Dökülsün eteksizin eteðindeki taþlar,
Benim kastým soytarýlar ve krallardý.
Size ne oluyor ki beyni çýplak baþlar,
Ayaklar kral edepsizler soytarýydý.
Jale KESKÝN Ýskenderun
RESSAM Çýnar Ayþegül Muþabak