Rüzgarýn uðultularý gecemi sararken
Boþluðun kollarýnda dans ediyordum
Ayrýlýðýn satýrlarý ecelimi yazarken
Sarhoþluðum zamanla geçer sanýyordum
Sanrýlarýn çýðlýklarý beni boðarken
Unuttuðun saðanaklar da ýslanýyordum
Daðýttýðýn hayatlarý zelil ederken
Piþmanlýðým zamanla geçer sanýyordum
Bað/larýn tanýklarý seni sorarken
Usunun kýyýlarýnda dolaþýyordum
Salýndýðýn sokaklarý gelip geçerken
Küskünlüðüm zamanla geçer sanýyordum
Daðlarýn bulutlarý beni yorarken
Ufkumun darlýðýnda boðuluyordum
Fasýllarýn arasýný es/ip geçerken
Onulmazlýðým zamanla geçer sanýyordum
Kuytularýn ýssýzlýðý seni fýsýldarken
Umudun koynunda sýðýnýyordum
Varlýðýn hatýrýný sayýp dökerken
Özlemin zamanla geçer sanýyordum