BABAM ve YOLLAR
Ah þu arabalar ve de korna sesleri,
Bitmek bilmeyen þu azgýn yollar,
Dikmeni seyrediyorum amfideki tepeden,
Hep maziyi ararým gönlümdeki izlerden,
Açýk kaldý ellerim, gönlüm öksüz ve üzgün,
Yollar bana küsmüþ, ben ise yollara küskün,
Ah bir durdura bilsem þu gönlümün feryadýný,
Bilmem ellerinde uzatýr mýsýn bana imdadý mý?
Þu asker halim külli etti beni Ýftade,
Usumda eski anýlar olmaz benden azade,
Arabalar geçiyor, kendimden geçer gibiyim,
Kendimi buluyorum Erzincan da ve evimizde
Hastane, postane ve subay evleri,
Evimizi, Kemah’ý ve mutsuz günleri,
Unutur muyum babamý, özel hastaneyi,
Hafta sonu beklerken gardaki hengameyi,
Unsumda tütmekte kalbimin hatýrasý babam,
Sekiz ay öncesinde sarýlarak helallik almam,
Nasýl silebilirim, bilmem ki þu bir ay öncesini,
Babamýn mezarýný gidip de ziyaret ediþimi,
Þu anda akþam ezanlarý okunuyor,
Sanki gönlüm kendini bir camide buluyor,
Artýk yüzmekte gönlüm ýstýrap deryasýnda,
Ne gördü ki atisinden, aktarsýn ferdasýna,
Yine bir gün geçti, yine battý bir güneþ,
Þu azgýn günler gülüyor hale kalleþ, kalleþ
07.07.1974
MUSTAFA CEYHUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.