Yusuf Bey

Pürmelâl bakýþýyla selamladý sabahý,
Pürüzsüz hüznü,
Pusulasýný yitirmiþ kalbine saplandý.
Tanýdýk yaný kalmamýþtý huzurun
En sosyal yanýydý hicran
Gece gündüz anbean
Alýþýk...



Ön yargýsýyla doðrularý
Örtbas edecekti,
Vardiyasý gelen her hakikat
Çaydanlýkta buharlaþan suya
Eþlik ederek demlenecekti...
Saatlerin tadý buruk ve bayatlamýþ olacaktý...




Hacmi belliydi düþün,
Hezimete uðrasa da yürek,
Haciz memuru heybetiyle hicran,
Mihnet saydýðý yalnýzlýða sürüklemiþti
Yýllar yüzünde kederle buluþmuþtu...
Mikayla kaplanmýþtý yüreði...
Alýþmýþtý...





Meyus çehresi,
Dön dolaþ aynada aksi.
Mikrop kapmýþ gibiydi gözleri
Solgun sarýya çalan beyazý aðlamaklý...
Gözlerine baktýðý anlarda
Örgütlemekti ruhunu ecel seanslarýna...
Seciyesiz vakitlere tutsaktý...
Savmak istercesine çýrpýnýþ anlarýnda,
Güvercin kanadýna tutunmak,
Mavide nefes almaktý yârla...
Gözlerindeki mana ilinti kurmuþtu zamanla,
Bakiye düþlerinin acentasýydý
Kýrýk, buruk anýlar...




Ve bir ara naðme olmuþtu sevgili yâr,
Mezarý baþýnda, her daim aþiyan
Kalender yüreðinin serzeniþi,
Sesine yansýmýþtý.
Titrekliðinin acziyetiyle,
Yusuf bey sesleniþteydi!
Ara naðmesiydi þimdi ithafen söylediði eþine...




"neyleyim sarayý
Neyleyim haný
Ýçinde salýnan yâr olmayýnca...."






Sosyal Medyada Paylaşın: