Bazen acý düþer pencerene, yaðmur yerine
Suskun bir akþamüstü hasretle yanarken
Birden mahzunlaþýr, aðlarsýn
Bir gün benden geriye sadece anýlar kalýr
Sen de anlarsýn aþk dediðin iki kiþiyle yaþanýr
Yapayalnýz kaldýðýna mý, bensizliðe mi,?
aðlarsýn
Buluþmak düþlerde kalýr
Görüþmekse imkânsýzdýr
Bir þiþenin gölgesiyle kadeh tokuþturursun
Ah! Sevdiðim, yanýk bir türküsü vardýr ayrýlýðýn
Yüreðine sýzý düþtüðünde hissedersin
Ve her telinde sazýnýn acýdan titrersin
Bir öpücüktür gözlerin de dondurmaya çalýþtýðýn
Benim nefesimdir yol alan
Dudaklarýndan göðsüne
Ýþte o zaman düþerim pencerene yaðmur yerine
Bazen acý açar gülümüz
Belki de hiç gülmez yüzün
Yalnýzca geceleri kucaklarsýn benim yerime
Ve ben bu öykünün sonundayým caným
Yan yana yazýlmýþ ayrýlýk ve ölüm
Gideni döndürmeye yetiþmez gücün
Yüzünü kaplar sonsuz bir hüzün
Dolanýr gözlerin de hayalim dokunamazsýn
Sana belki acýlar kalýr, bana özlemin
Unutmak için her gün için de bir mum söndürürsün
Ve söndürdüðün her mumla, küllenir yangýnlarýn
Ama sen benim hiç sönmeyen yangýným olacaksýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.