*Kötünün Ýyisi
Zamanýn birinde, bir yavuz hýrsýz
Çalarmýþ, çýrparmýþ hem de sýnýrsýz.
Soymadýk hiç bir ev, bark býrakmamýþ
Bulduðu her þeyi tüm araklamýþ.
Þehir bîzar kalmýþ yavuz hýrsýzdan
’Bir kurtulsak demiþ þu uðursuzdan.’
Fâni bu, hýrsýzda yaþ ilerlemiþ
Yataklara düþmüþ, hayli terlemiþ..
Baþýna tüm hâne halký üþüþmüþ
Yaptýðý þerlikler aklýna düþmüþ.
Artýk çaresi yok, kapýda ecel
Oðluna seslenir; ’Yakýnýma gel!
Tüm þehir arkamdan lânet edecek,
Biliyorum çok zoruna gidecek..
Çaldým çýrptým da tüm halký bezdirdim,
Bunca yýl boynunu eðik gezdirdim.
Hiç olmazsa bari beni, sen affet
Yoksa benim sonum tam bir felâket! ..’
Oðlan babasýna hayli telâþlý:
’Hiç merak etme’ der, gözleri yaþlý.
’Ben senin arkandan asla sövdürtmem,
Rahmet okuturum, kötü dedirtmem! ’
Baba verir artýk son nefesini,
Oðlan alýr çalmaktan tüm hevesini.
Talan eder þehrin hânelerini
Boþaltýr hem de kâþânelerini.
Sýðmaz olur velet, ele avuca
Bitirir þehri bir uçtan bir uca!
Halk periþan nâçar, silkeler yaka
Oðlanda tarifi güç bir fiyaka...
Her yerde söylenir; ’Bu oðlan âfat!
Babasýna vermek gerek mükâfat.
Yediði, içtiði, elbet haram dý;
Oðluna bakýnca iyi adamdý...’
Antalya-2002
Halil Þakir Taþçýoðlu
BÝZÝM ELLER KÝTABINDAN.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.