KEŞKE

Keþke bilmeseydin sevdiðimi
Demeselerdi sana.
Penceremden sýzan günýþýðý
Vakitlice giderdi o zaman.
Azaldý ne yazýk ki sýzan günýþýðý
Pencerem günü bile göstermiyor bana.
Hastalýk fena bir þeymiþ
Muhtaç ediyor vefasýzlara
Gün girmeyince odama
Aralýktan senler sýzmayýnca
Hayýrsýz giriyor koynuma.
Keþke duymasaydýn sevdiðimi
Fýsýldamasaydý kuþlar
Baharýn geliþini duyardým o zaman.
Güzelim sonbahar, en sevdiðim mevsim;
Böyle harcanmazdý o vakit.
Kalmazdým belki yalnýz
Yine olurdu bir tutan
Tutunurdum yine utanarak aklýmdan
Bir ayrýlýk koyardý yalnýz o zaman.
Keþke düþünmeseydin sevdiðimi
Girmeseydi þeytanlar içine
Dürtmeselerdi
Kirpiklerin yanaklarýnda gölge
Masum masum uyusaydýn keþke
Sevdiðim þarkýda hayal ettiðim biz
Ayný mevsýmlerý yasayan
Ýki ayrý kutup olmazdýk o vakit.
Üþümekle üþümemek arasýnda geçmezdi zaman
Isýtýrdý Sýcak kahve ellerimizi velhasýl laflarýmýz içimizi
Güle aðlaya; düþe kalka varýrdýk yarýnlara…

BAÞAK KURU

BK..@
Sosyal Medyada Paylaşın: