Haydi çocuklar, Beni de aranýza alýn. Küçük deðilsem de, Yüreðim hep çocuk kaldý. Bu oyuncaklarý hiç görmedim, Hiç trenim olmadý...
Küçüklüðümde, Karpuz kabuklarýndan, Arabalar yapardým. Çakým yoktu, Kabuklarý ellerimle yontardým. Ben oyuncak görmedim, Hiç robotum olmadý.
Þu topunuz ne þirin, Þu balon ne güzel þey. Biraz da bana verin, Patlarsa yenisini alýrým. Artýk param var. Çocukken oyuncak alamadým, Hiç param olmadý...
Ne güzel de oynuyor, Üstünüzü kirletiyorsunuz. Size kimse kýzmayacak, Ve onlarý, Makineler yýkayacak. Küçükken, Üstümü kirletmekten, Çok korkardým. Hiç hoþ gören olmadý...
Ne olursunuz, Þimdi aranýza beni de alýn. Üstümü baþýmý, Bir güzel kirletin. Saçlarým daðýlsýn, Sizinle çocuk olayým. Kimseden korkmadan, Geçmiþe dönüp, Bir anlýkta olsa sayenizde, Çocukluðumu yaþayayým. Çünkü benim, Hiç çocukluðum olmadý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Entellektüel-41 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.