Kar Yaðýyor
Kar yaðýyor
Bir ýslýðý tutuklar gibi
Iþýk hüzmelerine ram olarak
Cihaný kucaklar gibi
Saatleri kapatarak zamana
Pek bir asude
Pek bir naif ritimlerle
Kar yaðýyor
Ölüm sadeliðine bürüyerek
Sessiz ve ýssýzlýklara birikerek
Buselik makamýnda / dokunduðu her þeyi öperek
Yaðýyor kar
Ömrü bir yeni çentikle tüketerek
Eskiyi ve günahý örtüp
Yeniyi ve yarýný büyüterek
Umut yaðýyor
Kar yaðýyor
Belki bir sonu baþlatacak
Bir ilkin meþalesi olacak belki
Bir kar sahrasý olmaksa mukedderatý
Olacak “ol” emrine uyarak
Kar yaðýyor
Sessizliði besteleyerek koynunda uykunun
Kaný durduran bir sukünetle
Bekleyeni bekleneni susturarak
Yaðýyor
Bir yaðmayý baþlatýr gibi
Duraksamadan
Kar ;
Mütebessim bir hayat manzarasý
Hüzne batýp çýkan gerçeðimiz
Çocukluk neþeleriyle savrulup mutluluklara
Bir çýrpýda sevmelerimizi söylediðimiz
Yaðýyor
Yaðmadan kalan ömrümüzün üzerine