Vaka-i Fil

Gerçek yaþamýn gölgesine sýzmýþtý adýmlarý savaþýn
Ve kanýyordu teninde yakarýþlar...



Tüm rüyalar griye çalarken
Çocuk bedeni cansýz düþmüþtü
Sol elinde kana bulanmýþ sapan
Ceplerinde umuttan taþlar
Sað eli ay dönencesinde!!!!


Münzevi bir sözcüktü kardeþlik
Atýl mânâsýz...


Aylak postallar bastýrýyordu çocuklarýn sesini!


Kulaktan kulaða fýsýldanan çýkar çekiþmelerinin
Son sahnesiydi kenti katrana boðan
Bombalar serseri çýðýrýþýmlar yayadursun
Küfrün sâlâsý Kudüs’ten verilmiþti
–ki suflörü okyanus ötesi ...

Yýldýz dolu sancaðý Ebrehe’nin arlanmaz çocuklarý...


Denk yapýlmýþtý kurþunlar kilitli meclislerde
Ay ölüm burcuna düþerken ikindi vakitlerinde
Alnýnda kanayan kaderle sönecek gözbebekleri
Berceste dünleri olmayan sabilerin

Ürperiþlerin omzunda vicdan aðýtlandýkça
Hayýflanacaðým defaatle...


Devrin yetim çýðlýklarýný karalýyordu
Yeþil kâðýtlar
Belagatle zerk ededursun kipa’lý söylemlerini
Baykuþ sesleri aðlama duvarýna çarpýyordu
Karasularda seyir evraklarý tamamlanmadan
Senaryo yeniden yola koyuluyordu...


Ve sapan tutmayý öðreniyordu yeni yetme bebeler...


Unutuluyordu dudaðý siccip
Alný kehribar kuþlar...
Unutuluyordu vaka-ý fil



Hangi sözcüðe yaslasam sýrtýmý
Bir mýrýltý duyuyordum
Vicdan odalarýndan ýslýkla sýzan...


/Sözcüklerden zeytin dalý yapabilir miydi insan ,
Ya da tüm insanlýðý kardeþ bilmek formül müydü sahiden?/


Mutedil þýmardýkça çocuklarýn cesedi
Bu asýrlýk kederin çýkmazýnda
Hücremde örs vuracaðým biçare yüreðime...

Beli iki büklüm çaresizliðin dudaklarýndan
Ebabil taþlarý salýnadursun
Ellerinden aydýnlýk çalýnmýþ çocuklarýn
Ertelenen yetim umutlarýnýn nabzýný tutuyorum
Masum bakan her düþün söndükçe þahdamarý
Zindandan zindana düþüyorum...

Biliyorum ki artýk
Göðsünde þehadet taþýyor yeni doðan Filistinli çocuklar...


Üzülmeyi öðrenmeden
Ölüme kafa tutuyordu kuþ sapanlý çocuklar
Yazgýlarýnýn zifti alýnlarýnda kudurdukça
Yarýný yok sayýyorlardý
Güneþ hep batýktý nasýlsa
Nasýlsa kimseler duymuyordu
Nasýlsa intiharý kuþanmýþ ecdadýna fedai canandý onlar
Üç maymunu oynamak muþtu iken cihana
Ýntizar nafileydi devrin aymazlarýna...


_Münzevi çýðlýklarý sükûta adanmýþ
Filistin’de özgürlük kana susamýþtý_



Ve yarýný yok sayacaktý hep
Ay ýþýðý gözleri kan revan
Elleri sapan ,cepleri siccip dolu çocuklar...

Sosyal Medyada Paylaşın:

Hazal Karadağ Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Ya Şahrut Güneş Dur Seyduna'ya Karakalem Portakal Çiçeği Hikayesi Ah Zerya Annem,Oğlum,Meleklerim Zerya Gam(ze) Vakitsiz Vurun Beni! Aslan Dedem Aşka Nûn/Bitimsiz Tavaf