Bekleyiþlerin vuslatý kanattýðý sokaklarý iyi bilirim.
Sevgiye ait her ne varsa gönlün içinde,
Sementasyonluðuna muhtaçlýðýnda ki isyanlarda,
Sevgilinin kederini çalarým martý çýðlýklarýnda.
Onay verilmemiþ mutluluðu hissedip,
Aþkýn partizanlýðýndan noksan ihtilallarda,
Bembeyaz duvarlarý sevgimle boyarým.
Yaþamanýn yüze çizdiði çizgileri de iyi tanýrým.
Aþka ait her ne varsa þairlerin sözlerinde,
Sevgilinin tecrit edilmiþ nazlý hislerinde,
Kabuslarýmý boyarým yemyeþil dualarda.
Hükümsüz kalmýþ alýþkanlýklarý silip,
Marþ komutunda isyanýmla aðlarým.
Bir efiyenin tutsaklýðýn tadýný da çok aldým.
Hayatýn ihtilal kývrýmlarýný gözlediðimde,
Üzgün bir serçenin gözyaþlarýnýn nefesinde,
Yaþamanýn özüne vardým kendi korkularýmla.
Yaþanmýþ hikayeleri pencereden fýrlatýp,
Hasretlik kalmýþ duygularýmýn tahtýnda,
Bir adýmý eksik aþk ile her an yanarým.
Ne de olsa hayal deðiliz hala diyebilirim.
Tüm geçmiþ zaman eklerinin hüznünde,
Gökyüzünü sakladým senin için ellerimde,
Ve tüm korkularda benim adýna,umutlarda.
Ölçtüðün astarý artýk zihinden yitirip,
Sevginin o kutsanmýþ yanýlgýlarýnda,
Raksýný sana býraktýðým hayale dalarým.
Ne de olsa aþkýn ilk adýmýdýr kederle vals;
Çöllerimde yaðmur yaðdýrmýþken can,
Üzgünlüðün tutmasýn yine yas…
Ne olur beni býrakma…