GEMİLERİ YAK TA GİT

Biliyorum,
Kýzýla bürünmüþ,
Aðlayan bir akþam vakti.
Ýnleyen kalbini dinlemeyerek.
Sevginin isyanýna inat,
Sessizce gideceksin.
Buralar yine sensiz,
Bahçeler sessiz kalacak.
Ölü serpilmiþ topraklar,
Suskunluklardan mutlu.
Ben mahzun olacaðým…

Akþamlar mayalanmýþ zamanlarda,
Uykusuna hazýrlanýrken.
Koynunda taþýdýðý,
Gizemlerin durgunluðunda.
Ihlamur aðacýnýn altýnda.
Sevgiyi koklardýk.
Çaylarýmýzý yudumlarken,
Karanlýklarý yutan gözlerin,
Bir baþka gülerdi.
O an bütün dünyalarý fetheder,
Mutluluktan bin kez ölürdüm...

Tebessümlerle mýrýldadýðýn naðmeler,
Filiz vermeye aç tohumlar misali,
Gönül tarlama serpilirdi.
Yorgun yüreðim þenlenir,
Gözlerinde demlenirdim…

Biliyorum,
Yine gideceksin buralardan.
O halde son kez mutlu et,
Gözlerime bakta git...

Bütün damarlarýmdan çek al seni,
Boþalt duygularýmdan tüm sevgini.
Bomboþ ve bir hiç olarak býrak beni,
Sensiz ne yapayým bu bedeni.
Çak bir kibrit yaþadýklarýmýza,
Yok olan benle beraber,
Gemileri yak ta git…


Sosyal Medyada Paylaşın: