Gözyaşlarının grevi bitirdiği yerde adım atıyorum seninle...

Bu birkaç satýrý birkaç saniyede birkaç yýlýn hýrsýnda,
Kendine nefret edenin tüm kahrýnda,
Onanmaya çalýþtýðý hayatýnda,
Yazmýþtým.

Çok yýlgýn bir benlikten tekrar hakikati çýkartmak,
Ancak böyle kýsmet olacakmýþ;
Aynen þiirlerin artýk,
Sebebi olduðun gibi.

O kadar çok emekten bahsederken satýrlarda;
Emeksiz bir hayata artýk dayanmýyorken,
Seni tanýdým,sevdim,
Ve seninle inan ki umutlandým.

Tüm þiirlerimi çöpe atýp,
Hýrslý bir kartalýn gözüyle;
Gülü susuz býrakmaktan hicap ederken,
Seni de aþksýz býrakmam derken,
Bu emeksizlik nereye kadar gidebilirdi ki!

Hicap ediyorum.
Beni kendime inandýrdýðýn için belki de;
Yansak da yürektekinin acýsýyla;
Sonsuza kadar seni sevmek adýna,
Söz veriyorum:

’Artýk grev bitti,Çalýþma vakti!’

Sosyal Medyada Paylaşın: