6 Aralýk 2009 Pazar günü ölen dedem Halil Çelik’e ithafen...
Bir ezan gibi Okundu ruhumun dehlizlerine, Bir ölümün ilk nefesi...
Acýnýn sesi hiç sarmadý Bedenimi... Korkunun elemi hiç görünmedi Gözlerime... Ben hiç görmedim Namýk Kemal gibi, Vatansýzlýðý... Hiç tatmadým Yahya Kemal misali, Annesizliði...
Bir ezan gibi Okundu ruhumun dehlizlerine, Bir ölümün ilk nefesi... Bir gülümseyiþin ýþýklý kubbesinde Aldý tanrý benden Dedemi...
Dedesiz, hayalsiz, umutsuz Kalan günlerimi, Tarihe not düþürerek Beni ölümün soðuk topraðýnda, Hayalini bile yaþayamayaceðým Dedemin kokusuyla , Saran tanrý Düþürdü bu gece Gözlerime, Bir yaðmurun sesinde Aðladýðým dedemi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Barney Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.